Duże zmiany w moim życiu i... paznokcie w tropikach :)

Ostatnie tygodnie były istnym szaleństwem i mnóstwo w moim życiu zmieniły. Dostałam się na studia i od października będę pełnoprawną studentką komunikacji wizerunkowej na Uniwersytecie Wrocławskim. Po wynikach matury, które bardzo mnie uszczęśliwiły, najbardziej obawiałam się nie samego dostania się na studia, ale wyboru, który będzie przede mną... Rejestrowałam się na trzy kierunki - komunikację wizerunkową, dziennikarstwo i komunikację społeczną oraz psychologię - i tak jak się obawiałam :D - dostałam się na wszystkie trzy. Okazało się jednak, że wybór na szczęście wcale taki trudny nie będzie. Dziennikarstwo wybrałam tylko ze względu specjalizacji public relations, która od zawsze interesowała mnie najbardziej - okazało się jednak, że w moim roku specjalizacji tej nie przewidują, więc od razu ten kierunek odrzuciłam. Została mi psychologia, która od zawsze należała do moich zainteresowań oraz kierunek, który chodził mi po głowie jeszcze na samym początku liceum, kiedy to pojawił się w programie uczelni. Komunikacja wizerunkowa to właściwie polska nazwa dla public relations, o którym możecie poczytać bardzo dużo w internecie. Mój wybór już znacie, a czy okazał się on właściwy, okaże się trochę w trakcie studiów, trochę po nich :) Tak czy siak cieszę się, że będę miała możliwość studiowania czegoś, co naprawdę mnie interesuje, bo jak wiemy, rynek pracy w Polsce jest niezwykle nieprzewidywalny i trudny, bardzo ciężko jest stwierdzić po czym pracę znajdziemy, a po czym nie. Dlatego też myślę że grunt to robić coś, co nas pasjonuje, a myśleć o tych przyziemnych sprawach będziemy później - zawsze mamy tysiące rozwiązań, które często nawet nie przychodzą nam do głowy.

Kolejną kwestią, która wiele zmienia w moim życiu jest związana ze studiami przeprowadzka. Wspominałam już o tym na blogu kilka razy, ale może jeszcze nie wiecie. Wiele lat temu w mojej głowie zrodził się pomysł zamieszkania w przyszłości we Wrocławiu (mimo że wtedy tak naprawdę nigdy jeszcze tego miasta nie widziałam!) i nie chciał tej głowy mojej dziwacznej opuścić. Nie wiem dlaczego tak bardzo mocno zakodowałam sobie, że Wrocław, Wrocław i tylko Wrocław. Rozumiałabym to, gdybym w mieście była, zobaczyła, zakochała się i wtedy postanowiła. Ale gdzie tam, ja muszę robić wszystko na opak! Czasem podejmujemy takie decyzje w życiu, których podstaw do końca nie znamy i które trudno nam zrozumieć, ale nie chcemy i nie potrafimy ich zmienić. Tak też jeszcze na początku liceum, nie wiadomo z jakiego powodu, narodziła się we mnie wizja mojej przyszłości w mieście, którego na oczy nie widziałam. Co zrobić... samej sobie ciężko jest się sprzeciwić. Zaczęłam więc szukać studiów w mieście 'marzeń', potem odwiedziłam je kilka razy z chłopakiem, który znając moje plany postanowił rozejrzeć się za pracą we Wrocławiu. Jeździliśmy kilka razy w celach służbowych i chociaż niewiele udało mi się zobaczyć z powodu braku czasu, zrozumiałam już dlaczego podświadomość podyktowała mi takie plany na przyszłość, a w mieście totalnie się zakochałam! Papiery na studia złożyłam więc tylko na Uniwersytet Wrocławski i nigdzie indziej. A zanim w ogóle zaczęła się rekrutacja, zaczęłam szukać mieszkania idealnego... Po jakiś trzech tygodniach martwienia się naprawdę dużymi cenami (nawet za maleńkie kawalerki, bo to od nich zaczęłam poszukiwania, wierząc że są tańsze), trafiłam na pewne ogłoszenie i od razu wiedziałam, że to właśnie TO mieszkanie, w którym zamieszkam i nie może być inaczej! Dwa śliczne pokoje, balkon, dobre połączenie z centrum, nowy, bardzo ładny wieżowiec, spokojna okolica, przemili właściciele i wiele innych zalet przekonały mnie do jak najszybszego wynajęcia mieszkanka. Razem z ukochanym podpisaliśmy umowę i zaczęliśmy mały remont - pomalowanie całego mieszkania, wielkie sprzątanie, drobne przeróbki i wreszcie... malowanie, urządzanie, dekorowanie. W zeszły weekend malowanie oficjalnie zakończyliśmy :) Teraz jadę do rodziców nad morze, ale kiedy wrócę, ostatecznie przeprowadzamy się do Wrocławia i razem zaczynamy nowe życie, którego już nie mogę się doczekać!

To by było na tyle, jeśli chodzi o ostatnie tygodnie i wielkie zmiany :)

Remont naszego gniazdka dał mi ogromnie dużo radości, ale także... totalnie zniszczył mi paznokcie :( Musiałam je niestety skrócić, a będąc bardzo przyzwyczajoną do poprzedniej długości, starałam się skrócić paznokcie jak najmniej się dało, dlatego przez pewien czas będę musiała wytrzymać z pazurkami o trochę różniących się długościach i kształtach, dopóki nie odrosną :D Żeby się troszkę pocieszyć, postanowiłam zaszaleć. Zawsze niezwykle podobały mi się piękne kwiatowe malunki na paznokciach i niejednokrotnie próbowałam coś takiego sobie zmalować. Oglądając filmiki instruktażowe na youtube ma się wrażenie że jest to takie proste... a jednak do tej pory ilekroć próbowałam, zawsze wychodziły mi jakieś bezkształtne plamy, dlatego dawno temu zaniechałam jakichkolwiek starań - do kwiatów talentu nie mam i pogodziłam się z tym. Ten wakacyjny klimat zmotywował mnie jednak do jeszcze jednej próby. Tym razem nawet nie zajrzałam do żadnych filmików, po prostu sięgnęłam po lakiery które spontanicznie przyszły mi do głowy, po pędzelek który niedawno nabyłam i postanowiłam improwizować. Pomalowałam pazurki na biało (białego lakieru z Bell nie polecam! gęste paskudztwo okropnie smuży! polecacie jakiś dobry, biały lakier? proszę, podzielcie się informacją!). Potem na zwykłej kartce zrobiłam dość dużą plamę różowym lakierem, zanurzyłam w nim pędzelek i zaczęłam malować płatki. Dodałam czarne kropeczki i kilka plamek, spojrzałam na moje paznokcie i kurcze... naprawdę zaczęły mi się podobać! Całość zajęła mi może z 20 minut, obyło się bez poprawek, a malowanie lewą ręką, którego się obawiałam, nie było ani trochę trudniejsze niż zdobienie prawą. Na pazurkach mam teraz urocze kwiatuszki, które bardzo rzucają się w oczy. Z daleka wyglądają prześlicznie - z bliska trochę gorzej, jak to bywa przy takich zdobieniach. Mam nadzieję, że mimo słabej jakości tego białego lakieru bazowego, wzorki te wytrzymają mi chociaż kilka dni.